نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکترای گروه علوم قرآن و حدیث ،دانشکده الهیات، دانشگاه الزهرا(س)، تهران، ایران
2 دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات، دانشگاه الزهرا(س)، تهران، ایران.
چکیده
چکیده
ماهیت کلام الهی در قالب وحی، همواره محل مناقشهی آرا بوده است. در اینراستا بررسی امر به وجود در قالب عبارت کن فیکون توجه محققان را جلبکردهاست. برخی از جمله رادشایت، نویسندهی مدخل کلمهالله در دایرهالمعارف قرآن لیدن، آن را خطاب لفظی تلقی کردهاند. پژوهش پیشِرو با رویکرد توصیفی-تحلیلی این مدخل را بررسی کردهاست. نتیجه آنکه علیرغم دقت نگارنده در احصای آیات که نقطه قوت اصلی مدخل است؛ اظهارنظر بدون استناد و مراجعه به نظر مفسران، قیاس بیمورد استدلالهای قرآنی با آموزههای عهدین، ضعف در استنادهای قرآنی و ناآشنایی با مقدمات تفسیر قرآن از جمله کاستیهای اثر بهشمار میآید. بههمیندلیل دو استنتاج بارزتر نویسنده مبنی بر وجود پیشینی امر و نیز بشریبودن لفظ قرآن، منتفی است؛ زیرا هرچند امر به وجود لفظی نیست، وحیِقرآنی با توجه به ذوابعاد بودن بشر، با سمع لفظ و کلامالهی روی داده و آنچه که امروزه بهعنوان قرآن در اختیار بشر قرارگرفته، عین کلامالهی است
کلیدواژهها