آذرنوش، آذرتاش (1353) نگاهی به تاریخچۀ انتقاد در شعر جاهلی عرب، معارف اسلامی، 18، 29-21.
الاسد، ناصرالدین (1988) مصادر الشعر الجاهلی و قیمته التاریخیة؛ الطبعة السابعة، بیروت: دارالجیل.
ایزوتسو، توشیهیکو (1378) مفاهیم اخلاقی- دینی در قرآن مجید، ترجمه فریدون بدره‌ای، تهران: فرزان.
ایزوتسو، توشیهیکو (1391) خدا و انسان در قرآن، ترجمه احمد آرام، چاپ هفتم، تهران: شرکت سهامی انتشار.
دهخدا، علی‌اکبر (1373) لغت‌نامه دهخدا، ج14، تهران: دانشگاه تهران.
شریفی، علی (1392) نقد و بررسی آرای ایزوتسو در حوزه معناشناسی قرآن کریم، حکمت معاصر، 15، 103-81.
شریفی، علی (1394) معناشناسی قرآن در اندیشۀ شرق‌شناسان با تأکید بر ایزوتسو، قم: دانشگاه ادیان و مذاهب.
شولر، گریگور (1393) شفاهی و مکتوب در نخستین سده‌های اسلامی، ترجمه نصرت نیل‌ساز، چاپ دوم، تهران: حکمت.
لطفی، سیدمهدی (1393) بررسی و نقد معناشناسی قرآنی ایزوتسو، پژوهش‌های زبان‌شناختی قرآن، 6، 52-39.
Anderson, G. W. et al (1990). Theologisches Wörterbuch zum Alten Testament, Vol. 7, Stuttgart: W. Kohlhammer.
Cooper, G. M (2003). “Review of Quran’s Self-Image”, Journal of the American Oriental Society, 123 (1), 8-247.
Graham, W. A., & Graham, W. A. (1993). Beyond the Written word: Oral aspects of Scripture in the History of Religion. Cambridge University Press.
Griffith, S. H. (2013). The Bible in Arabic: the Scriptures of the" People of the Book" in the Language of Islam (Vol. 48). Princeton University Press.
Hoyland, R (2008). “The Inscription of Zuhayr, the oldest Islamic Inscription (24 AH/ 644 CE), the Rise of the Arabic Script and the Nature of the Early Islamic State”, Arabian Archaeology and Epigraphy, 19 (2), p.p. 210-237.
Hoyland, R. (2004). Language & Identity: The Twin Histories of Arabic and Aramaic (and: Why did Aramaic succeed where Greek failed?). Scripta Classica Israelica, 23, 183-199.
Hoyland, R. G. (2011). The Jews of the Hijaz in the Qurʾān and in their Inscriptions. In New Perspectives on the Qur'an, 113-138.
Madigan, D. (2001). The Quran’s Self-Image: Writing and Authority in Islam’s Scripture, Princtone and Oxford: Princtone University Press.
McAuliffe, J. D (2006). “Review of Quran’s Self-Image”, Journal of Near Eastern Studies, 65 (3), 8-207.
Meisami, J. S., & Starkey, P. (Eds.). (1998). Encyclopedia of Arabic Literature (Vol. 2). Taylor & Francis.
Neuwirth, A. (2010). Two Faces of the Quran: Quran and Mushaf. Oral Tradition, 25(1).
Rippin, A. (2013). Contemporary Scholarly Understandings of Quranic Coherence. Al-Bayan: Journal of Qur'an and Hadith Studies, 11(2), 1-14.
Sinai, N. (2006). Quranic Self-Referentiality as a Strategy of Self-Authorization. Stefan Wild (Hg.), Self-Referentiality in the Quran, Wiesbaden, 103-134.
Stewart, D. J. (2012). The Mysterious Letters and other Formal Features of the Quran in Light of Greek and Babylonian Oracular Texts. In New Perspectives on the Quran, 345-370.
Toorawa, S. M (2006). “Modern Arabic Literature and the Quran”, in Glenda Abramson and Hilary Kilpatrick (eds.), Religious Perspectives in Modern Muslim and Jewish Literatures, London and New York: Routledge.
Wild, S. (Ed.). (2006). Self-referentiality in the Quran (Vol. 11). Otto Harrassowitz Verlag.
)